استنلس استيل آهني داراي يک ريزساختار فريتي مانند فولاد کربني است که يک ساختار کريستالي مکعبي مرکز-بدني (body-centered cubic) محسوب مي‌شود و حاوي 10?5 تا 27 درصد کروم و مقدار بسيار کمي نيکل يا بدون نيکل است. اين ريزساختار به علت اضافه شدن کروم، در تمام درجه حرارت‌ها وجود دارد و مانند استنلس استيل آستنيتي با عمليات حرارتي سخت‌کاري نمي‌شود. مانند استنلس استيل آستنيتي آن‌ها را نيز با کار سرد نمي‌توان تقويت کرد. اين فولادها مانند فولاد کربني مغناطيسي هستند.
فولادهاي زنگنزن فريتي معمولاً خود به 4 زير-خانواده طبقه‌بندي مي‌شوند:
- گروه 1 که حاوي 10 تا 14 درصد کروم و عدد معادل مقاومت به خوردگي (PREN, Pitting resistance Equivalent Number = %Cr + 3.3 %Mo+16 %N) حدود 10 است، در شرايط غير سخت يا زماني که مقداري خوردگي سطحي قابل قبول است استفاده مي‌شود. گريدهاي معمول (EN 1.4003) AISI 403 و AISI 409Cb (EN A/4601) است که در لوله‌هاي اگزوز خودروها استفاده مي‌شود.
- گروه 2 که حاوي 14 تا 18 درصد کروم و با عدد PREN حدود 16 است. معروف‌ترين گريد آن AISI 430 (EN 1.4017) است. اين گريد براي جوشکاري مناسب نيست، زيرا رشد دانه در منطقه آسيب ديده حرارتي (HAZ) جوش موجب شکنندگي مي‌شود.
- گروه 3 بسيار شبيه به گروه 2 است، اما افزودن Nb, Ti و/يا Zr در مقادير کم، ته‌نشيني کاربيد را افزايش مي‌دهد که به نوبه خود سبب جلوگيري از رشد دانه‌ها و شکنندگي جوش‌ها مي‌شود؛ بنابراين آن‌ها بدون هيچ مشکل خاصي قابل جوشکاري هستند.
- گروه 4 گريدهاي اين گروه را مي‌توان «فوق آهني» ناميد که داراي مقادير بيشتري Mo، و/يا Cr مي‌باشد. عدد PREN آن‌ها بالاي 18 است، که آن‌ها را برابر يا بهتر از (EN 1.4301) AISI 304 مي‌کند. شناخته شده‌ترين گريد اين خانواده AISI 434 و 444 (به ترتيب EN 1.4113 و EN 1.4521) است.
گريدهاي با مقاومت الکتريکي بالا Fri-Cr-Al شامل اين گروه‌ها نمي‌شود، زيرا آن‌ها را براي مقاومت در برابر اکسيد شدن در دماي بالا طراحي کرده‌اند.
درباره این سایت